Wilhelmus van de Ven is bisschop va 's-Hertogenbosch geweest tussen 1892 en 1919. In 1834, op de twaalfde van de Mariamaand mei was Wilhelmus van de Ven in Schijndel geboren. Na zijn studies aan het seminarie ontving hij op 2 juni 1860 de priesterwijding en vertrok een jaar later als kapelaan naar Oirschot. In 1862 ging hij naar 's-Hertogenbosch om er aan de Sint-Jan kapelaan te worden. Vanaf die tijd tot aan zijn overlijden bleef hij steeds in de schaduw van de kathedraal werken. Na de funktie van kapelaan te hebben uitgeoefend, werd hij plebaan van de kerk en deken van de stad. Hij heeft er gewerkt onder de bisschoppen Zwijsen (tot 1877) en Godschalk. Na het overlijden van Adrianus Godschalk op 2 juni 1892, werd Wilhelmus van de Ven op 27 mei van dat jaar tot bisschop van 's-Hertogenbosch benoemd. Hij was toen 58 jaar, „met half gebroken krachten, zowel naar ziel als naar lichaam”. Toch zou hij deze benoeming aanvaarden, omdat hij door God hiertoe geroepen was. De tweede reden was dat hij steun van Maria zou krijgen voor het uitoefenen van deze taak, terwijl de derde reden voor hem was dat hij gedurende zijn lange werktijd in de Brabanse hoofdstad (1862-1892) de sympathie en genegenheid van zijn diocesanen, zowel geestelijk als leken, had gekregen.

Op 7 juli 1892 werd hij in 'zijn' kerk door aartsbisschop Snickers geconsacreerd. Hij nam als een vurig vereerder van Maria de wapenspreuk 'sub tutela Matris' (onder de bescherming van de Moeder) aan.

Daags na de inhuldiging stond er in de Provinciale Noordbrabantsche en 's-Hertogenbossche Courant een advertentie van Pierre Weijnen, die meedeelde dat 'het welgelijkend portret' van de nieuwe bisschop te bewonderen was in zijn 'Photographisch Atelier'.

Gedurende de periode dat Van de Ven bisschop was werden er in zijn diocees 40 nieuwe parochies opgericht en ontvingen 700 jongens de priesterwijding. Hij stichtte in 's-Hertogenbosch de Bisschoppelijke Kweekschool die vele honderden onderwijzers af zou leveren, ter opvoeding van de katholieke jeugd. Hij was aktief betrokken bij de drankbestrijding en vocht tegen het socialisme. Van de Ven zag duidelijk het nut in van de sociale beweging op zich (en stimuleerde priesters om geestelijk adviseur bij deze verenigingen te worden), maar hij waarschuwde in 1918 nog voor het socialisme, waarvan de doelstelling zou luiden 'om troon en altaar omver te werpen en alle rechten met voeten te treden'.

In 's-Hertogenbosch had Wilhelmus van de Ven als kapelaan al direkt deel uitgemaakt van de restauratiekommissie voor de Sint-Jan. Bijzonder veel sympathie kreeg hij van de Bosschenaren door zijn houding tijdens de cholera-epidemie in 1866. Er vielen toen 299 doden te betreuren. Van de Ven had als zielzorger op en heeft ook de herleving van de Omgang gesteund.

Op 22 december 1919, 85 jaar oud, overleed bisschop Van de Ven. De Bossche Gemeenteraad noemde op 28 februari 1921 een straat in de nieuwe wijk De Muntel naar hem: Van de Venstraat. Deze straatnaam, Van de Venstraat, leverde moeilijkheden op, toen in 1978 burgemeester mr. G. van de Ven afscheid nam als eerste burger; hij kon geen straatnaam meer krijgen! Daarop besloot de Bossche gemeenteraad de burgemeester te eren door het voormalig Redemptoristenklooster in de St.-Jozefstraat naar hem te noemen: het Burgemeester van de Ven-huis. Dit gebouw zou eerst dienen tot huisvesting voor het Stadsarchief, doch heeft nu een woonbestemming gekregen.

Er werd echter een foutje gemaakt: de gemeenteraad stelde officieel de straatnaam vast op 'Van der Venstraat'. Ook het straatnaambordje heeft deze fout overgenomen.